در عالم سریست ک جز با شهادت فاش نمی شود ...

مهمات میبردم. چند نفر توی جاده دست تکان دادند سوارشان کردم گفتم: "شما که دهنتان بوی شیر میدهد نمیترسید از جنگ؟"

خندیدند و بجای کرایه صلوت فرستادند و آمدند بالا کنار مهمات نشستند.

جلوتر گفتند: "با چراغ خاموش برو. عراقی ها روی جاده دید دارند."

بد جوری میزدند!! چراغ خاموش یعنی ته دره.یعنی خط بدون مهمات!

یکی گفت:"حاجی نگران نباش. چفیه سفید رنگش را انداخت روی دوشش."

جلوی ماشین میدوید که من ببینمش تا بدون چراغ برویم.خمپاره ای آمد و او رفت.

یکی دیگرشان آمد جلوی ماشین دوید.خمپاره ای آمد، او هم رفت...

وقتی رسیدیم خط همه شان پشت ماشین کنار مهمات خوابیده بودند ...

با لبخند و چشم های باز....