سفیـــــد

عمار امام خامنه‌ای

سفیـــــد

عمار امام خامنه‌ای

زندگی ...

زندگی در نظرم مسخره می آید ...

چه پیروزی هایش چه شکست هایش ...

چه حیات و چه مماتش ... و چه دلخوشی هایش !

چه امید بستن به ارزو ها و چه ترس از قضا و قدر ...

همه و همه در نظرم مسخره می آید .. !

به هیچ چیز و هیچ کس دلخوشی ندارم

از هیچ چیز و هیچ کس امید و انتظاری ندارم

فقط بخاطر وظیفه بر میخیزم

و بخاطر وظیفه زندگی میکنم ...

والا حیات بر من سنگین و غیر قابل تحمل بوده است ...

شهید دکتر مصطفی چمران

دردم از یار است و درمان نیز هم		دل فدای او شد و جان نیز هم
این که می‌گویند آن خوشتر ز حسن		یار ما این دارد و آن نیز هم
یاد باد آن کو به قصد خون ما		عهد را بشکست و پیمان نیز هم
دوستان در پرده می‌گویم سخن		گفته خواهد شد به دستان نیز هم
چون سر آمد دولت شب‌های وصل		بگذرد ایام هجران نیز هم
هر دو عالم یک فروغ روی اوست		گفتمت پیدا و پنهان نیز هم
اعتمادی نیست بر کار جهان		بلکه بر گردون گردان نیز هم
عاشق از قاضی نترسد می بیار		بلکه از یرغوی دیوان نیز هم
محتسب داند که حافظ عاشق است		و آصف ملک سلیمان نیز هم

سفید سفید حاجی وبلاگ سفید وبلاگ حاجی دکتر چمران مصطفی چمران

حاجی سه‌شنبه 22 اردیبهشت‌ماه سال 1394 ساعت 05:41 ب.ظ

نظرات 4 + ارسال نظر

غم نه....

سه‌شنبه 22 اردیبهشت‌ماه سال 1394 ساعت 09:11 ب.ظ

شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
:با خودم می گفتم
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می ماند
زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.
سهراب سپهری

سلام ....طولانی بود اما...
هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره ، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ های غربت ؟ سهراب سپهری

سلام ...

فوق العاده بود، لذت بردم ...

ممنون

همسنگر

شنبه 26 اردیبهشت‌ماه سال 1394 ساعت 04:06 ب.ظ

آنان که به من بدی کردند ، مرا هشیار کردند

آنان که از من انتقاد کردند ، به من راه و رسم زندگی آموختند

آنان که به من بی اعتنایی کردند ، به من صبر وتحمل آموختند

آنان که به من خوبی کردند ، به من مهر و وفا ودوستی آموختند

پس خدایا :

به همه ی آنانی که باعث تعالی دنیوی واخروی من شدند ،

خیر ونیکی دنیا وآخرت عطا بفرما .