عقل و عشق

 جاذبه خاک به ماندن می خواند و       

                                                            آن عهد باطنی به رفتن                      

       عقل به ماندن می خواند و

                                             عشق به رفتن  ...

و این هر دو را خداوند افرید تا وجود انسان در آوارگی و حیرت میان عشق و عقل معنـــا شود ...¹    

چه زیبا گفتی سید جان و چه عاشقانه عقل را نفی کردی !!!

به راستی که سالهــاست به بهانه ی عقل در گیر جاذبه ی این خاکیم ...

و نه فرصتی برای عاشقی پیدا کردیم و نه به آن عهد باطنی وفـا ...!!!

و یادمان نمی رود که همین جاذبه و همین عقل بهانه ای بود برای هبوط همیشگی ما ...

و این هبوط شد نشانه ی تمایــز انسان ...

و انسان هم چنان آواره و حیرت زده به دنبال عشق برای عروج !!!

و تو گفتی آن زمان عشـــق در عـــــروج معنا خواهد شد که دست از عادات سخیفخاکستر نشینی برداری و دل به دریا بزنی ...

و رمز دریایی شدن آن است که فقط و فقط هل من ناصـــر ینصـرنی اش را لبیک گویی و هنگامه خاموشی چراغ ها و آزاد گشتن بیعت ها جان خویش را که قرار بود بهای دیدار شود ندزدی و تا عمق  جاذبه خاک فرو نروی آن هم به بهانه ی عقل ...

 آری  سید مرتضی  حال سالیان سال است که عقل براحتی عشق را نفی می کند و ما هنوز هم خاکستر نشینیم ...!!!

دستی برآرید فاصله مان تا عروج... دمی عاشقی است ...²

---

1- شهید سید مرتضی آوینی

2- خاکستر نشینان... جامانده از سفر عشق